Pentarikhan radiokarbon pertama kali digunakan pada tahun 1940.Bermula pada tahun 1954, ahli metrologi menetapkan 1950 sebagai tahun asal untuk skala BP bagi digunakan dengan pentarikhan radiokarbon, menggunakan sampel rujukan berdasarkan asid oksalik 1950. Menurut ahli sains A. Currie Lloyd:

Masalah itu telah ditangani oleh komuniti radiokarbon antarabangsa pada tahun 1950-an, dengan kerjasama Biro Piawaian Kebangsaan Amerika Syarikat. Asid oksalik dihidrat dalam kuantiti yang banyak kontemporari telah disediakan sebagai Bahan Rujukan Piawai NBS (SRM) 4990B. Kepekatan 14C adalah kira-kira 5% melebihi apa yang dipercayai sebagai tahap semula jadi, jadi piawai untuk pentarikhan radiokarbon ditakrifkan sebagai 0.95 kali kepekatan 14C bahan ini, diselaraskan kepada nilai rujukan 13C –19 per mil (PDB). Nilai ini ditakrifkan sebagai "karbon moden" dirujuk kepada CE 1950. Pengukuran radiokarbon dibandingkan dengan nilai karbon moden ini, dan dinyatakan sebagai "pecahan moden" (fM). "Usia radiokarbon" dikira daripada fM menggunakan hubungan reputan eksponen dan "separuh hayat Libby" 5568 a. Usian itu dinyatakan dalam tahun sebelum kini (BP) di mana "kini" ditakrifkan sebagai AD 1950.[9]

Tahun 1950 telah dipilih kerana ia adalah epok astronomi standard pada masa itu. Ia juga menandakan[1] penerbitan tarikh radiokarbon pertama pada bulan Disember 1949,[10] dan 1950 juga antidatum ujian atmosfera senjata nuklear berskala besar, yang mengubah nisbah global karbon-14 kepada karbon-12.[11]